جناب آقای دکتر محمود احمدی نژاد

رئیس محترم جمهوری اسلامی ایران

عطف به نامه شماره 36300/23783مورخ 28/7/1381 در اجراء اصل یکصد و بیست و سوم(123)

قانون اساسی جمهوری‌اسلامی‌ایران قانون مالیات بر ارزش افزوده مصوب جلسه مورخ 17/2/1387 کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی مطابق اصل هشتادو پنجم‌(85) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که با عنوان لایحه به مجلس‌شورای اسلامی تقدیم گردیده بود پس از موافقت مجلس با اجراء آزمایشی آن به مدت پنج‌سال در جلسه علنی مورخ 9/11/1386 و تأیید شورای محترم نگهبان، به پیوست ابلاغ می‌گردد.

علی لاریجانی

رئیس مجلس شورای اسلامی

باب اول: اشخاص مشمول مالیات

ماده ۱: اشخاص زیر مشمول پرداخت مالیات می‌باشند:

   کلیه مالکین اعم از اشخاص حقیقی یا حقوقی نسبت به اموال یا املاک خود واقع در ایران طبق مقررات باب دوم.

   هر شخص حقیقی ایرانی مقیم ایران نسبت به کلیه درآمدهایی که در ایران یا خارج از ایران تحصیل می‌نماید.

   هر شخص حقیقی ایرانی مقیم خارج از ایران نسبت به کلیه درآمدهایی که در ایران تحصیل می‌کند.

   هر شخص حقوقی ایرانی نسبت به کلیه درآمدهایی که در ایران یا خارج از ایران تحصیل می‌نماید.

   هر شخص غیر ایرانی (اعم از حقیقی یا حقوقی) نسبت به درآمدهایی که در ایران تحصیل می‌نماید و همچنین نسبت به درآمدهایی که بابت واگذاری امتیازات یا سایر حقوق خود و یا دادن تعلیمات و کمک‌های فنی و یا واگذاری فیلم‌های سینمایی (که به عنوان بها یا حق نمایش یا هر عنوان دیگر عاید آن‌ها می‌گردد) از ایران تحصیل می‌کند.

دفتر حقوقی موکل- ماده ۱ –اصطلاحات این قانون در معانی مشروح ذیل به کار می‌رود

ماده ۱ـماده (۱) قانون نفت مصوب ۹ / ۷ / ۱۳۶۶که از این پس قانون نامیده می‌شود به شرح ذیل اصلاح می‌گردد:

دفتر حقوقی موکل- فصل اول در تأسیس شهرداری ‌

ماده ۱ )در هر محل که جمعیت آن حداقل بپنج هزار نفر بالغ باشد شهرداری تأسیس میگرد. ‌

‌دفتر حقوقی موکل- ماده ۱ –بمنظور توسعه تولید و انتقال و توزیع نیروی برق وزارت آب و برق موظف است با توجه به برنامه‌های اقتصادی و عمرانی کشور ‌طرحهای لازم و قطعی را تهیه و بموقع اجرا بگذارد

دفتر حقوقی موکل - ماده ۱ –از تاریخ تصویب این قانون سازمان اوقاف به سازمان حج و اوقاف و امور خیریه تغییر نام می‌یابد و امور ذیل به عهده این سازمان واگذار‌می‌گردد

دفتر حقوقی موکل- فصل‌ اول‌ – تعريف‌، اهداف‌

ماده‌ ۱ –سازمان‌ نظام‌ پزشكي‌ جمهوري‌ اسلامي‌ ايران‌ كه‌ در اين‌ قانون‌ «سازمان‌» ناميده‌ مي‌شود، سازماني‌ است‌ مستقل‌ داراي‌ شخصيت‌ حقوقي‌ كه‌ به‌ منظور تحقق‌ بخشيدن‌ به‌ اهداف‌ و انجام‌ وظايف‌ مقرر در اين‌ قانون‌ تشكيل‌ مي‌گردد