قانونگذار ایران در ماده ی ۱۱۱۵ قانون مدنی به زوجه اختیار داده است که در صورت خوف ضرر بدنی، مالی و یا شرافتی برای وی، مسکن على حده اختیار نماید؛ ضرر شرافتي موضوع این ماده را بیم زن دانسته اند از آن که «در اثر داد و فریاد و فحش های ناموسی از طرف شوهر توجه همسایگان و عابران جلب شود و آبروی زن بریزد و یا آنکه شوهر، اشخاص ناشایت را به منزل بیاورد و زن بیم آن داشته باشد که رفت و آمد آنان موجب هتک احترام زن از نظر محیط اجتماعی گردد.