در جامعه ممکن است افرادی باشند که ادعا می کنند، سن واقعی انها با سنی که در شناسنامه انها درج شده، متفاوت است، یعنی سن واقعی انها بیشتر یا کم تر از سنی است که در شناسنامه انهاست. این ادعاها ممکن است دلایل مختلفی داشته باشد؛ یعنی گاهی اتفاق می افتد که والدین صاحب فرزندی می شوند وبرای او شناسنامه اخذ می کنند، اما پس از فوت فرزند، شناسنامه او ابطال نمی گردد و شناسنامه فرزند فوت شده برای فرزند دیگری که متولد می شود، مورد استفاده قرارمی گیرد.
همچنین گاهی فرد برای اینکه در یک مسابقه ورزشی شرکت کند و یا دختر یا پسری که قصد دارد با شخص مورد علاقه اش که اختلاف سنی با او دارد ازدواج کند، ادعای مبنی برعدم تطابق سن واقعی خود با سن شناسنامه را مطرح میکند. یا گاهی شخص مدعی می باشد که سن او به خاطر اشتباه مامور اداره ثبت احوال کم تر یا بیشتر از سن واقعی او نوشته شده است. برای این موضوع قانون گذار راه حلی را پیش بینی کرده است. ولی اصل را بر ممنوعیت تغییر سن قرار داده و تغییر سن منوط به این شده است که اختلاف سن، واقعی باشد. یعنی شخص به صرف اینکه قصد شرکت در مسابقه یا قصد ازدواج با فردی را دارد و یا غیره، بخواهد درخواست تغییر سن را بدون اینکه سن واقعی او با سن شناسنامه اختلاف داشته باشد،مطرح کند، این امر کافی و قابل توجیه برای پذیرش درخواست تغییر سن، چه به صورت افزایش و چه به صورت کاهش سن نخواهد بود. برای تغییر سن به موجب قانون دو مرجع پیش بینی شده است. یعنی شخص باید درخواست تغییر سن را درمراجعی که در قانون پیش بینی شده است، تقدیم نماید.
یک مرجع، کمیسیون تشخیص سن مستقر در ثبت احوال می باشد و مرجع دیگر دادگاه حقوقی است. در صورتی که شخص مدعی این باشد که بین سن واقعی و سن شناسنامه اش، بیشتر از 5 سال اختلاف وجود دارد، باید درخواست تغییر سن را در کمیسیون تشخیص سن که متشکل از فرماندار یا بخشدار، رئیس اداره ثبت احوال محل، پزشک منتخب، مدیر عامل سازمان بهداری استان ورئیس شورای اسلامی شهرویا بخش و با عضویت و ریاست دادگاه صالحه محل می باشد، مطرح نماید. ولی در صورتی که شخص مدعی این باشد که بین سن واقعی و سن شناسنامه اش، کم تر از 5 سال اختلاف وجود دارد، درخواست تغییر سن را باید در دادگاه حقوقی محل اقامت خود مطرح نماید. پس از طرح درخواست در فرمانداری یا دادگاه، مراجع مزبور دلایل و مستندات شخص را مورد بررسی قرار داده و او را برای انجام معاینات و ازمایشات پزشکی به پزشکی قانونی ارجاع می دهند.
درصورتی که مراجع مزبور به موضوع درخواست رسیدگی و با تغییر سن موافقت ننمایند، اگر تصمیم از کمیسیون تشخیص سن، صادر شده باشد، این تصمیم قابل اعتراض نخواهدبود و مجدد نیز نمی توان درخواست تغییر سن را مطرح نمود، ولی تصمیمی که از دادگاه حقوقی صادر می گردد، قابل اعتراض در دادگاه تجدیدنظر خواهد بود. یعنی در صورتی که دادگاه رای بر عدم پذیرش دعوای تغییر سن دهد، متقاضی تغییر سن حق خواهد داشت که به رای دادگاه در دادگاه تجدیدنظر اعتراض نماید و اداره ثبت احوال نیز حق خواهد داشت در صورتی که دادگاه رای به پذیرش دعوای تغییر سن دهد، به رای در دادگاه تجدینظر اعتراض نماید. هرشخص در صورتی که شرایط تغییر سن را داشته باشد تنها یک باردرطول عمر خود می تواند سن خود را تغییر دهد.
اگر تغییر سن بالای 5 سال مورد نظر باشد، شخص برای اینکه بتواند درخواست تغییرسن را مطرح کند باید به سن 18 سال رسیده یا اینکه حکم رشد او قبل از 18 سال صادر شده باشد یا اینکه ولی یا وصی یا قیم او اقدام نماید. به منظور اقدام برای تغییر سن بالاتر از5 سال شخص می بایست به دبیرخانه کمیسیون تشخیص سن در اداره ثبت احوال محل اقامت خود مراجعه کرده و مدارک مورد نیازرا به انضمام درخواست تغییر سن، تقدیم دارد و در صورتی که شناسنامه در خارج از ایران تنظیم شده باشد باید در کمیسیون تشخیص ادره ثبت تهران مطرح گردد. اما اگر تغییر سن کم تر از 5 سال باشد، باید دادخواست تغییر سن به طرفیت اداره ثبت احوال در دادگاه حقوقی تقدیم شود. چون مرجعی که باید اقدام به تغییر سن در شناسنامه می نماید اداره ثبت احوال است به همین خاطر باید طرف دعوا قرار گرفته و پس از صدور حکم بر تغییر سن ان اداره موظف تغییر سن خواهد بود.