علائم تجاری

دعاوی ممانعت از حق و رفع آن|دفتر حقوقی موکل

یکی از دعاوی مطروحه در محاكم قضایی، دعوی ممانعت از حق بوده که عبارت است از تقاضای كسی كه رفع ممانعت از حق ارتفاق یا انتفاع خود را در ملک دیگری بخواهد.
ماده ۱۵۹ قانون آیین دادرسی مدنی درباره دعوای ممانعت از حق و تقاضای ممانعت از حق می گوید که دعوای ممانعت از حق عبارت است از تقاضای كسی كه رفع ممانعت از حق ارتفاق یا انتفاع خود را در ملک دیگری بخواهد.
 

چنانچه كسی مانع استفاده از حقوق قانونی تان در ملک شما شده است و به عبارت دیگر به شما اجازه ندهد كه به عنوان مثال از زمین كشاورزی یا ملک مسكونی خود استفاده كنید اما آن را در تصرف خود نیز نگرفته باشد، ممانعت از حق کرده است و شما حق دارید نسبت به طرح این دعوی در محاكم اقدام کنید.
به گزارش باشگاه خبرنگاران، مطابق قانون هیچ کس نمی تواند استفاده از حق خود را وسیله مزاحمت دیگران قرار دهد یا از محل مسکونی به عنوان محل اشتغال استفاده کند و استفاده از حق خود را عامل مزاحمت و تجاوز به حقوق دیگران قرار دهد.

باید به این نکته توجه داشت که در دعوی تصرف عدوانی، دیگری علاوه بر ممانعت از حق شما در استفاده از زمین، آن را در تصرف خود نیز نگه داشته است اما در دعوای ممانعت از حق، فقط مانع استفاده از حق شما شده و آن را در تصرف نگرفته است.
خواهان در دعوای ممانعت از حق باید اثبات کند كه موضوع دعوا قبل از خارج شدن ملک از تصرف وی یا قبل از ممانعت یا مزاحمت، در تصرف و مورد استفاده وی بوده و بدون رضایت او یا از راهی غیرقانونی از تصرف وی خارج شده است.

در دعوای ممانعت از حق، ارایه سند مالكیت، دلیل بر سابقه تصرف و استفاده از حق است؛ مگر آن كه طرف مقابل، سابقه تصرف و استفاده از حق خود را به طریق دیگری ثابت کند.
دادگاه در صورتی رأی به نفع خواهان صادر می کند كه به طور مقتضی احراز كند كه خوانده، ملک را عدواناً تصرف کرده و مانع از حق استفاده خواهان شده یا در استفاده از این حق، مزاحمتی برای او ایجاد کرده است. قانونگذار در ماده ۱۶۰ قانون آیین دادرسی مدنی، در خصوص دعوای مزاحمت می گوید: دعوای مزاحمت عبارت است از دعوایی كه به موجب آن متصرف مال غیرمنقول، درخواست جلوگیری از مزاحمت كسی را مطرح می کند كه نسبت به متصرفات او مزاحم است؛ بدون این كه مال را از تصرف متصرف خارج كرده باشد.

نکته مشترک در دعاوی رفع تصرف عدوانی، رفع مزاحمت و ممانعت از حق، اثبات سابقه تصرف در گذشته است و نیز وجود سند مالكیت دلیل بر این امر (سابقه تصرف در گذشته) محسوب می شود.
نكته مشترک دیگر در هر سه دعوی فوق، اثبات این است كه موضوع دعوا بدون رضایت متصرف اصلی یا از راهی غیرقانونی، از تصرف وی خارج شده است.
در صورتی که دعوای مزاحمت، منتهی به اختلاف در حقی که موجب مزاحمت شده است، نباشد، مدعی نمی تواند از منکر مزاحمت درخواست سوگند کند، مگر آنکه در دعوی مزاحمت، مدعی علیه ادعا کند ذی حق در عملی است که موجب مزاحمت شده است، در این صورت مدعی می تواند نسبت به آن امر درخواست سوگند کند.

به عنوان مثال، فردی علیه دیگری دعوای رفع مزاحمت اقامه می کند و مدعی است که خوانده مانع از این می شود که آب به مزرعه اش ببرد.  خوانده نیز در پاسخ می گوید که نهر، ملک اختصاصی و شخصی او است و خواهان حق بردن آب به مزرعه اش را ندارد، با این حال خواهان منکر می شود و مالکیت و اختصاصی بودن نهر خوانده را رد می کند و خود مدعی مالکیت نهر می شود.
در چنین مواردی، منشأ دعوی رفع مزاحمت نسبت به مالکیت نهر است. در این صورت است که خوانده می تواند از خواهان رفع مزاحمت درخواست کند که بر مالکیت خود نسبت به نهر سوگند یاد کند.

 

منبع

لینک دین
تلگرام
اینستاگرام
الووکیل

ورود اعضا

برای دریافت خدمات حقوقی ثبت نام کنید