غیرنافذ به معنای عام كلمه، به هر عقدی گفته می شود كه دارای اثر حقوقی نباشد اما به معنای خاص، عقدی ناقص است كه قابلیت كمال دارد و با ضمیمه شدن رضای بعدی، حیات حقوقی می یابد.
عقد غیرنافذ، عقدی موقوف است كه «اجازه به آن تحرک و نفوذ حقوقی می بخشد و به همین دلیل، به آن عقد موقوف نیز گفته اند. اکراه از مصادیق بارز در همه مواردی است که قصد انشا وجود دارد و دو اراده با هم منطبق است اما رضا، معلول به نظر می رسد.

عقود در یکی از انواع تقسیم‌بندی‌ها به دو دسته معین و غیر معین تقسیم می‌شوند. عقود معین آن دسته از عقودی هستند که در قانون نام برده شده‌اند و شرایط و آثار مربوط به آنها نیز بیان شده است؛ لذار در صورتی که اشخاص، به انعقاد عقود معین مبادرت کنند، ملتزم به رعایت شرایط و آثار ذکرشده خواهند بود و نمی‌توانند از طریق توافق، شرایط یا نتایج اساسی این عقود را تغییر دهند. عقد صلح، یکی از انواع عقود معین محسوب می‌شود که قانونگذار در مواد 752 تا 775 قانون مدنی، شرایط آن را توصیف و تشریح کرده است.