قانونگذار در هیچ یک از قوانین صراحتاً تعریفی از مستند و مستدل بودن رأی ارایه نکرده و آنچه که به عنوان رویه غالب در صدور احکام دادگاه ها مشاهده می شود، این است که قاضی پس از بیان شرح ماوقع یا خواسته دعوی، به بیان مواد قانونی پرداخته و اقدام به صدور حکم می کند.
اصل یکصد و شصت و ششم قانون اساسی و قانون نظارت بر رفتار قضات، هر دو به ضرورت مستند و مستدل  بودن آرای دادگاه ها اشاره کرده اند لذا سکوت برخی از قوانین در این خصوص مانند قانون دادرسی جرایم نیروهای مسلح، رافع مسئولیت دادرس نخواهد بود.