چکیده: مطالبه دین از ناحیه دائن یکی از شروط محاسبه خسارات تأخیر تأدیه است؛ لذا مبدا احتساب خسارت تاخیر تادیه، سررسید دین نیست
دفتر حقوقی موکل ارئه دهنده خدمات حقوقی مشاوره و قبول دعاوی
مستندات
ماده 522 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی
تاریخ رای نهایی
1393/11/29
شماره رای نهایی
9309970220101569
رای بدوی
در خصوص دعوی الف.ر. بطرفیت ع.ر. مطالبه خسارت تأخیر تأدیه سه فقره چک به شماره‌های ... مورخ 12/12/74 و ... مورخ 20/10/74 و ... مورخ 25/9/74 جمعاً بمبلغ سی میلیون ریال موضوع دادنامه شماره 999 مورخ 12/10/90 صادره از حوزه 2307 مجتمع شماره 24 شورای حل اختلاف تهران، نظر باینکه مستفاد از ماده 522 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی، محکومیت خوانده به پرداخت خسارت تأخیر تأدیه فرع بر مطالبه و دین می‌باشد و با التفات باینکه حسب پاسخ استعلامات معموله از اجرای احکام شورای حل اختلاف مربوطه، خواهان دادخواست مطالبه وجه چک را در تاریخ 16/3/90 (بیش از شانزده سال پس از انقضای تاریخ سررسید چک‌ها) تقدیم و محکومٌ‌به نیز در تاریخ 8/10/92 بطور کامل استیفا گردیده‌است، لذا دادگاه دعوی خواهان را در فاصله زمانی میان تقدیم دادخواست به شورا و استیفای محکومٌ‌به، وارد تشخیص و نظر به اینکه خوانده دلیل و مدرکی که مثبت بی‌حقی خواهان در طرح دعوی باشد، به دادگاه ارائه ننموده و در پرونده نیز موجود نمیباشد؛ لذا ضمن پذیرش دعوی و مستنداً به مواد 515 و 519 و 522 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی و مستفاد از ماده 318 قانون تجارت، حکم بر محکومیت خوانده به پرداخت خسارت تأخیر تأدیه چک‌های مرقوم (بر مبنای سی میلیون ریال) از تاریخ 18/3/90 لغایت 8/10/92 بابت اصل خواسته و مبلغ 000/000/1 ریال بابت هزینه دادرسی در حق خواهان صادر و اعلام می‌نماید. رأی صادره حضوری و ظرف بیست روز پس از ابلاغ، قابل اعتراض در محاکم محترم تجدیدنظر استان تهران می‌باشد.
قاضی مأمور در شعبه117دادگاه عمومی حقوقی تهران
رای دادگاه تجدید نظر
تجدیدنظرخواهی آقای الف.ر. بطرفیت آقای ع.ر. از دادنامه شماره93000961 مورخ 29/9/1393 صادره از شعبه 117 دادگاه عمومی تهران که به بموجب آن حکم بر محکومیت تجدیدنظرخوانده به پرداخت خسارت تأخیر تأدیه چک‌های استنادی تجدیدنظرخواه (بر مبنای سی میلیون ریال) از تاریخ 18/3/90 لغایت 8/10/92 به عنوان اصل خواسته و مبلغ 000/1000 ریال بابت هزینه دادرسی صادر گردیده و خواهان نخستین به رأی صادره از حیث عدم محاسبه خسارات تأخیر تأدیه از تاریخ سررسید چک‌ها معترض و تقاضای رسیدگی نموده‌است.
دادگاه با عنایت به محتویات پرونده و مستندات ابرازی و مجموع رسیدگی‌های به‌عمل آمده، تجدیدنظرخواهی را وارد نمی‌داند. زیرا که به موجب شرایط مقرر در ماده 522 قانون آیین دادرسی در امور مدنی مطالبه دین از ناحیه دائن یکی از شروط جهت محاسبه خسارات تأخیر تأدیه می‌باشدکه در مانحن‌فیه دلیلی که مؤید مطالبه وجوه چک‌ها از ناحیه تجدیدنظرخواه باشد ارائه نشده، بنابراین به دلیل عدم تحقق موارد معنونه در ماده مرقوم، ادعای تجدیدنظرخواه را غیرموجه تشخیص و با استناد به ماده 358 از قانون سابق‌الذکر ضمن رد اعتراض، دادنامه معترضٌ‌عنه را عیناً تأیید و اعلام می‌نماید. این رأی قطعی است. مستشاران شعبه اول دادگاه تجدیدنظر استان تهران/پژوهشگاه قوه قضاييه
